Mały pokój dzienny - parter

Uśmiechnął się z ulgą. Spojrzał na kieliszek. - Dużo, to moich dziadków. - Nie do końca skłamał. Ale udało się, zostanie. O to chodziło, teraz już jest bezpieczny. - Ok. Pokażę ci gdzie co jest. - I oprowadził ją tam pokazał gdzie łazienka gdzie ma spać (w tej sypialni co wtedy xd). Większość drzwi była zwykle zamknięta, przeraziła go jednak myśl, że może coś sobie pomyśleć o ubytkach jeśli chodzi o okna. Jedyne otwarte drzwi pozostały w jej sypialni więc musiał poczekać aż zaśnie.

Ale że co on planuje zrobić?? Niech się nie łudzi Callie jest tak przestraszona że raczej nie uśnie. Szła za nim kiedy ją oprowadzał ale nie słuchała go. Co ją obchodziło gdzie co jest. Jutro jej tu nie będzie więc po co ta wiedza. - Więc pójdę już tam - wskazała na sypialnię w której miała nocować - I nawet nie próbuj tam wchodzić -zagroziła i ruszyła przed siebie . Odwróciła się jeszcze aby coś powiedzieć, ale zrezygnowała i ruszyła prosto do sypialni..

Wychylił się więc tylko przez drzwi do sypialni i uśmiechnął uroczo. - Dobrej nocy Ci życzę. - Powiedział dość miłym głosem i zamknął drzwi. Będzie się czuła bezpiecznie, tylko nie może usłyszeć przekręcania zamku. Cicho przekręcił co trzeba było i postanowił zasnąć tutaj, żeby mieć stały kontakt wzrokowy z drzwiami. W razie potrzeby, wiadomo. Jeszcze się z nią prześpię. Z taką myślą poszedł do szafki i wypił kolejną butelkę ohydnej krwi.

Otworzył już drzwi do sypialni dziewczyny, żeby nie zorientowała się że całą noc była w zamknięciu. Potem usiadł na sofie, chodź bardzo słabo i wziął do ręki książkę, którąś z tych starych i pożółkłych. Kiedy to się skończy? Nie na rękę było mu mieszkanie z tą dziewczyną przez nawet kilka dni, a wyczytał że dojście do siebie może mu zająć nawet miesiąc. W trudnych przypadkach, a nie wiadomo jakim był on. Miesiąc? No cóż, chyba ją zabije. Bo czy jest inne wyjście? Załamany usiadł na kanapie i zaczął wpatrywać się w lekko uchylone drzwi. Korciło go żeby tam zajżeć.

Złamała się i zasnęła. Była okropnie tym wszystkim zmęczona. Rano a raczej koło południa kiedy się dopiero obudziła była na siebie jeszcze bardziej wściekła. Ubrała się szybko i poprawiła łóżko. Chwyciła rzeczy i poszła szukać chłopaka aby się z nim pożegnać i podziękować za gościnę. - Eeee hej. Chciałam się pożegnać bo musze już iść -oparła się o framugę i patrzyła pod swoje nogi.

Nie uraczając jej wzrokiem znad kolejnej książki odparł. - Długo spałaś. W sumie, może zostaniesz na obiad? W telewizji mówią coś o zbyt silnych wiatrach. Pewnie przejdą, ale lepiej przeczekać tutaj, prawda? - Propozycja nie do odrzucenia. Jak ona w ogóle chciałaby trafić do domu? Wczoraj było ciemno, na dodatek była pod wpływem emocji... Uśmiechnął się lekko, jakby do ksiażki, ale wiadomo że do swoich myśli. A co do wiatrów, to niestety prawda. Dla wzmocnienia efektu kliknął na pilocie i natychmiastowo ukazały się wiadomości.

Zerknęła na ekran i przez chwilę skupiła się na tym co mówi prezenter - To tylko wiatr nic mi nie zrobi -wzruszyła ramionami -Więc lepiej już pójdę nie potrzebujesz mnie a ja mam swoje życie o swoich przyjaciół którzy bardziej mnie teraz potrzebują. -sama nie wiedziała czemu mu się w ogóle tłumaczy. Mówiła szybciej niż myślała.

Przeniósł wzrok na nią. - Bardziej potrzebują? Niż facet po wypadku? - Mruknął i pokręcił głową. I tak nie wyjdzie, w końcu wszystko zamknięte, ale lepiej żeby się nie zorientowała. Zapomniał trochę że musiał być milszy, ale nadrobił szybko i wyjaśnił. - Nie chcę żeby... no wiesz, żeby coś Ci się stało. To niebezpieczne. - Zamrugał kilka razy oczami. Coraz częściej myślał o tym cholernym drewnianym kołku jak o bóstwie.

Znowu pokiwała głową i zlustrowała go wzrokiem - Dobrze wyglądasz gdybym nie wiedziała nawet nie zorientowałabym się że miałeś....mieliśmy wczoraj wypadek -narzuciła na siebie kurtkę i przerzuciła torbę przez ramię - I sama chce się iść zbadać nie czuje się najlepiej - coś było niepokojącego w jego tonie i w tym jak nakłaniał ją do zostania. Czuła się osaczona.

Słabnięcie na zawołanie byłoby przez nią pewnie przyjęte jako 'nic', więc nawet nie próbował. Odłożył książkę w końcu na stolik i podszedł do niej. Zbyt blisko, jeszcze nie przyzwyczaił się do działania bez oczu. - Nie chcę żebyś szła, droga wiedzie przez ciemny las, coś może ci się stać. - Fałsz tej troskliwości bił po oczach. Zagryzł więc wargę, po chwili uwalniając ją (wargę) w uśmiechu.

Cofnęła się przed nim i wpadła na drzwi wejściowe. -Więc możesz mnie odprowadzić - powiedziała zanim zdążyła ugryźć się w język - I nie bawi mnie Twoja udawana troska, więc albo mi powiesz co jest granę albo do widzenia - jej głos nie był już taki łagodny. Bała i zaczynała panikować. Nie czekając dłużej na jego odpowiedź chwyciła za klamkę ale drzwi ani drgnęły - Do cholery o co tu chodzi??

Wypuścił powietrze z płuc, którego nawet nie nabierał. Nie wiedział co powiedzieć, normalnie to wkręciłby jej coś, jak to zwykle ale teraz? Kołek+serce, znów ta myśl... - Nie udaję. - Mruknął tylko. - Rozbierz się, nie ma sensu żebyś wychodziła. Zresztą, powodzenia. - Przewrócił oczami. Znów był niemiły, zanim się powstrzymał. Natychmiast rozluźnił mięśnie twarzy i uśmiechnął się spokojnie. - Proszę, mogę się gorzej poczuć, a nikt inny z pewnością tu nie zajrzy. Chcesz bym zginął? - Zapytał z frustracją.

Nie słuchała go zbyt zajęta była próbowaniem wydostania się z stąd. - Do cholery otwórz te pieprzone drzwi -wrzasnęła łapią go za koszulę. Strach wyzwalał w niej adrenalinę ale mimo tego nie umiała otworzyć albo wyrwać drzwi. - Tu wcale nie chodzi o to że źle się poczujesz głupia wymówka - czuła się bezsilna i bezradna. Telefon o tak sprowadzi sobie pomoc sama skoro on jej nie chce pomóc.

Odwrócił się gwałtownie i chwycił ją mocno, tak jakby przytulił, no ale to Seth. To, że stracił dar nie oznacza że stracił swoje wampirze cechy. - Nie wiesz jak działa mój organizm. - wysyczał przez zaciśnięte zęby. Telefon? Mhm, w sekundę wyrzuci jej go z rąk. Już nie wiedział co ma zrobić, gdy nagle światła zamigotały parę razy i prąd padł. Dookoła było ciemno, gdyby nie naftowa lampka gdzieś w rogu.

xd Odepchnęła do z odrazą od siebie. -Jesteś obrzydliwy- popatrzyła na mrugające światło a potem zapadła ciemność. Mrużyła oczy żeby cokolwiek dostrzec ale to nic nie dawało. Po omacku doszła do drzwi i znowu spróbowała je otworzyć -Czemu one są zamknięte?? -chciała żeby zabrzmiało to normalnie ale zadziałało. W jej głosie było czuć panikę - Do cholery co Ty kombinujesz??

Kolejna wampirza zdolność, lepiej widzą w ciemności. W końcu tylko wtedy mogą sobie normalnie żyć. Złapał ją za rękę i pociągnął na kanapę. - Zaraz się załączy generator, ale nie na długo. Widzisz? Wiatry są silne, nie powinnaś iść. - Tym razem jego głos łamiący się trochę zabrzmiał wiarygodniej. Może dlatego że w końcu do niego doszło, że rzeczywiście coś jest na rzeczy skoro nie ma prądu. - Siadaj, zaraz zobaczymy co mówią o tym w TV. - Nadal trzymał ją za rękę bardzo mocno.

- W Tv?? Przecież nie ma prądu -wyswobodziła się z jego uścisku. I pomasowała nadgarstek. Nadal miała na nim siniaki które wzieły się tam nie wiadomo skąd. Podkuliła nogi i gapiła się w punkt na ścianie albo gdziekolwiek bo było tak ciemno że nie wiele widziała. -Nie mogę tu zostać. Nie masz nawet nic do jedzenia.- już nawet nie trudziła się żeby skomentować jego goscinność. Nawet nie zaproponował jej herbaty.

Ah, czy on był gościnny, kiedykolwiek? - Generator. - Mruknął i po chwili wszystko wróćiło do normy. Oczywiście nie na długo, ileż może to działać, ale na godzinę może wystarczy. Wyłączył jednak światła i zostawił tylko telewizor i akwarium, żeby mu rybki nie pozdychały. - Mogę skoczyć po coś do jedzenia. Co byś chciała? - Odparł jakby to była najłatwiejsza rzecz na świecie. - Tylko ty będziesz musiała tu zostać. Bałbym się o ciebie, gdybym nie zastał cię spowrotem. - Westchnął głęboko. Usiadł i zaczął przełączać kanały. Wszędzie 'śnieg'. Cudownie.

Przewróciła oczami -Nie dzięki, skoro nie boisz się sam iść po coś do jedzenia to przy okazji możesz odprowadzić mnie do miasta -rozpięła kurtkę bo było jej gorąco z wrażenia. Bezmyślnie gapiła się na zaśnieżony ekran. Na usta cisnęło jej się milion pięćset epitetów na niego. - Czemu Ci tak zależy żeby została. Jakby dał jej jakiś racjonalny powód to przemyślała by pozostanie, bo nie uśmiechało jej się wracanie samej do domu po ciemku.

Przełknął ślinę. - Jestem mężczyzną, starszym. Silniejszym i szybszym. Wróciłbym w przeciągu kilku minut. - Wybełkotał zanim ugryzł się w język. Tak, miło. Już niemal słyszał jej odpowiedzi. Więc miasto musi być blisko. Dojdę sama albo Jak można tak szybko dojść do miasta i wrócić? Przecież jest daleko...
Ostatnia szansa się mówi. - Podobasz mi się. - Powiedział takim zrezygnowanym tonem. Zabrzmiało to tak, jakby nie chciał tego mówić, ale postanowił że się odważy. W głębi coś aż rwało jego wnętrza, idiotyczne.

Pokręciła głową - Kiepska wymówka. Każdą dziewczynę która Ci się podoba przetrzymujesz wbrew jej woli??? -uniosła brew i spiorunowała go wzrokiem. Przygryzając wargę zastanawiała się co ma zrobić. Coś jej mówiło że powinna się trzymać od niego z daleka ale z drugiej strony fascynował ją. Nie, może to za mocne słowo.,raczej intrygował. -Dasz radę przynieść mi coś smacznego w pięć minut?? A podobno tak kiepsko się czujesz.-teraz ona zaczynała ironizować.

Strzelił zębami. - Żadna mi się nie podobała. - Odparł bez zastanowienia. Taka prawda, bo owszem, zdarzały się ładne, ale w kilka godzin nie można kogoś uznać za tą osobę, która "podoba ci się". Zresztą, Callie też mu się nie podobała. - Tak, tylko musisz obiecać że nie będziesz próbowała uciec stąd. - Wyjaśnił tylko i w sekundę stanął ubrany przy drzwiach. - Kurczaka?

Zrezygnowana pokiwała głową - Jeju o co Ci chodzi z tą ucieczką. Nikt Cię chyba nie lubi skoro sprowadzasz sobie przyjaciół siłą. Ale się nie dziwie nie ma w Tobie nic dobrego. Chwyciła za pilota i skakała z kanału na kanał -Tak,może być i kurczak.

//jak to się nie podobała, no wiesz co xp

Zostaje! Uśmiechnął się mimowolnie. - Tak, nikt mnie nie lubi nie mam przyjaciół. - Zaczął udawać, że jest smutny, wyolbrzymiał to więc od razu można było wyczuć ironię. - Nic dobrego? To nie było miłe. - Mruknął tylko i trzasnął drzwiami. Zamknął je i pobiegł swoim wampirzym biegiem do sklepu, po drodze zachaczając o jakieś miejsca, żeby się najeść.

-Bo jesteś niemiły -mruknęła za nim i korzystając z okazji zwiedziła sobie cały jego dom. Zdziwiło ją że zamknął ją i że mało tu okien które też były zamknięte. Wróciła więc do salonu i usiadła przez tv, które nadal nie łapało sygnału. Wyjęła telefon z torebki i napisała sms że dziś też nie wróci na noc.