Pokój z akwarium

Natknęła się na ten pokój już wcześniej ,ale teraz przyszła sobie tu bo miała dość sypialni z zakrwawioną pościelą, salonu z niemiłym wampirem i pustej kuchni. Gapiąc się na rybki przynajmniej nie będzie się tak bardzo nudziła.

Zobaczymy, kto kogo przestanie lubić. - Po co ci bransoletka? - zapytał. - Tak, zapomnisz o tym... "piekle" - Zironizował ten wyraz. - I będziesz szczęśliwa jak nigdy. Mogę ci ją dać, po wymazaniu ci z pamięci tych uroczych chwil spędzonych ze mną. - Znalazł się obok niej bardzo szybko, oparty o akwarium na które właśnie patrzała.

Widząc koło siebie Setha odeszła od akwarium i zajęła jeden z białych foteli - Boisz się że ucieknę czy nie możesz beze mnie wytrzymać i dlatego za mną łazisz - mruknęła odwracając wzrok od niego - Nie chce jakieś głupiej bransoletki nie miałam pomysłu na trzeci wybór a to mi pierwsze przyszło do głowy.

Uśmiechnął się ironicznie. - Nie mogę bez ciebie wytrzymać. - Odparł otwierając szerzej oczy i unosząc brwi. - Więc wymyśl coś lepszego, liczyłem na jakieś milsze nagrody, a nie... - Mruknął po chwili. Oparł się o oparcie fotela na którym siedziała.

-To będziesz musiała - przesiadła się specjalnie na drugi fotel oby z dala od niego - Nie będę już nic wymyślać. Koniec gier nie bawię się już z Tobą. Nie grasz fair i zachowujesz się jak małe dziecko co się focha o wszystko. Jakbyś nie marudził sam mógł byś sobie wybrać miłą nagrodę a tak to licz tylko i wyłącznie na swoją wyobrażnie.

Przechylił głowę. - Nie z własnej woli, to z mojej. Już wkrótce możesz się przekonać jak to jest, być moją zdobyczą. Zresztą... - zaśmiał się cicho. - Mogę sprawić że to ja będę twoją. To może być zabawne. - Udał że się zastanawia. W ułamku sekundy trzymał jej oparcia na ręce z dwóch stron i pochylał się nad nią. - Zastanów się poważnie nad igraniem z wampirem.

-Nie będę niczyją zdobyczą a Ty nie jesteś wart mojego zainteresowania więc nie będziesz moją. Koniec gry Seth. Znowu Cię nie lubię - mruknęła niezadowolona faktu że nad nią stoi - I nie groź mi bo nie masz mocy a jak mi się zachcę albo będę miała Cię dość zabiję się.

- Jestem silniejszy złotko, teraz. A moc wróci, prędzej czy później. - Odparł nieporuszony. - Nie wiesz do czego zdolny jest zakochany wampir. Nie masz zielonego pojęcia. - Gwałtownie odsunął się od jej fotela i odwrócił w stronę rybek.

-Zakochany wampir???-prychnęła i próbowała się nie roześmiać - Nie wciskaj mi tu kitu żeby się do mnie zbliżyć. Złamałeś słowo, miałeś grać fair ale nie grałeś więc nie ufam Ci już i nie wierzę w żadne słowo.

- Dziewczyno, jak ty kompletnie nic nie rozumiesz! - Krzyknął wściekły. Oparł się ręką o akwarium. - Czy tak według ciebie wygląda ktoś kto kłamie? TAK?! - Zapytał, nadal nie zbaczając z głośnego tonu.

-Nie wiem jak wygląda kłamca bo na swojej drodze nie spotkałam żadnego .Jesteś pierwszy - wstała i podeszła do okna. Nie chciała na niego patrzyć bo był jakiś zły i jeszcze by ją pobił. Czyżbysmy mieli zakochanego wampira??

- Spotkałaś w życiu mnóstwo kłamców. Nawet o tym nie wiedziałaś. - Mówił dalej dość głośno. Ukradkiem spojrzał na nią, ale zaraz odwrócił wzrok. No proszę, parę dni bez mocy i już mu odbijało do reszty.

-Nie znasz mnie i tego kogo znam więc nie wmawiaj mi bzdur - nie wiedziała czemu traci czas na gadkę z nim, i tak nic dobrego z tego nie wynika.- nie gadaj tyle bo jeszcze zgłodniejesz - o tak będzie mu na każdym kroku przypominać kim jest. To go powinno wkurzyć.

On dobrze o tym wie. - Na świecie są sami kłamcy. Nie ma człowieka, który zawsze mówi prawdę. Uwierz, żyję już tu wystarczająco długo. - Burknął nadal podpierając się ręką. - Jak zgłodnieję to sobie pójdę na polowanie, wielki problem. - Odpowiedział. - A jakbym przypadkiem nie mógł, to pod ręką mam całe ciało krwi, które zaczyna drażnić moje s... drażnić mnie zaczyna. - Zająknął się.

-Zaczyna?? -zawołała ucieszona - Więc się nie krępuj i wypij wszytko do końca -oparła czoło o zimną szybę i próbowała dostrzec co się czai w ciemności po drugiej stronie

- Wiesz co? Mam cię dosyć. Tej radości, kiedy mówię że mogę cię zabić, tego drażniącego tonu, tego że ciągle marudzisz i nie rozumiesz niczego co mówię. Albo nie chcesz rozumieć,
ale chyba AŻ taka nie jesteś. I mam dosyć tego że traktujesz mnie jak równego sobie, a to źle. Bo może chciałbym być z tobą na równi, ale tak nie jest. I pogódźmy się z tym, bo rozwścieczony wampir może zbyt wiele. - Warknął i odwrócił się. Wyszedł trzaskając drzwiami. Było słychać tylko stąpanie po schodach.

Roześmiała się tylko. O to jej właśnie chodziło,chciała go wkurzyć tak aby miał jej dosyć. Miała gdzieś co o niej sądzi bo kogo obchodzi to co myśli wampir. Wiedziała też że Seth jest zły bo Callie się go nie boi albo on na serio się zakochał tylko boi się tego uczucia. Roześmiała się znowu do swoich myśli i wróciła do oglądania rybek. One jeszcze żyły a Calls pewnie zostanie niedługo zamordowana.