Mały pokój dzienny - parter

Do szpitala pf. Jakoś dał radę iść, ale bez pomocy dziewczyny nie dałby rady. Klął co sekundę, pierwszy raz był zależny od kogoś, to było dla niego tak nienormalne że chyba wolałby kołek+serce. Dokuśtykał do kanapy i położył się na niej. Od czasu do czasu wydawał z siebie zduszony krzyk.

Mimo że nalegała na szpital odniosła go do domu. Okryła znalezionym kocem.Tak martwiła się że się wyźiębił skoro jest taki zimny. Ukucnęła koło niego i znowu złapała go za dłoń. Nawet jej nie obchodziło czy sama nie ma ran. -Może czegoś potrzebujesz??Wody, aspiryny?? -jej głos drżał z emocji. Pierwszy raz w zyciu miała wypadek.

Trochę go irytowała ta opieka. On nigdy by tego nie robił więc do głowy mu nie wpadło, że inni ludzie mają trochę serca. - Nic nie potrzebuję, naprawdę. - Wyjąkał. Nie ma żadnego lekarstwa na to co stało się jemu, chyba że trochę krwi. Właśnie. Odwrócił się nieznacznie w jej stronę.

I to różni wampiry od ludzi. Ludzie nadal mają serce. - Na pewno?? - nie była do końca przekonana. Jego temperatura nie rosła. - Sprowadzę tu moją mamę jest lekarzem. Ona Cię zbada -rzuciła na poszukiwania torby.

- Nie! - Krzyknął pospiesznie. Jeszcze mu brakuje takiej wizyty, ugh. - Nie, nie trzeba. - Wyjaśnił pospiesznie. Zamknął na chwilę oczy, jakby z nadzieją, że gdy je otworzy poczuje swoją moc spowrotem. Myślał o tym co ma zrobić... Musiał wypić krew, ale atak na dziewczynę mógłby się nie powieść, a nie ma co ryzykować. W jego głowie kłębiło się tysiąc myśli, a może coś wymyślić? Cokolwiek, że musi się napić wina, z butelki w której trzymał starą krew, na wszelki wypadek. To było ohydztwo jakich mało, miał to po jakichś przodkach, którzy zamiast atakować wykradali krew ze szpitali. Ohydne, ale zawsze krew, a ona się nie zorientuje.

Uniosła nie znacznie brwi. Chciała już sobie stąd iść bo czuła się nieswojo ale nie mogła go tu tak zostawić. - Na pewno wszystko z Tobą w porządku?? -przyjrzała mu się ale po chwili potrząsnęła głową bo jej spojrzenie raczej przypominało gapienie się na przystojnego chłopaka. Odwróciła więc szybko wzrok. - Więc już pójdą i poproszę żeby odholowali Ci wóz.

Chwycił jej rękę. - Zostań. Nie potrzebuję samochodu. - Mruknął. Potrzebuję siły, bo nie dam rady żyć! Wziął głęboki oddech. - Szafka na samej górze, mała butelka. Tam jest wino, zawsze mi pomaga. - Powiedział cichutko, że ledwo dało się usłyszeć jego słowa, proszące jak nigdy.

-Wino?? Z Tobą na serio jest coś nie tak skoro w takiej chwili myślisz o alkoholu. Jesteś alkoholikiem??? -przyjrzała mu się znowu ale widząc męki na jego twarzy czym prędzej ruszyła do wskazanej szafki. Wyjęła z niej zakurzoną butelkę i odkorkowała. Ale śmierdzi nalała mu mały kieliszek brudno czerwonej kleistej cieczy. - I to ma Ci niby pomóc?? -uklęknął nad kanapą i wsunęła dłoń pod jego głowę aby pomóc mu ją unieść.

Kieliszek? Wtf xd? - Podaj całe. - Mruknął. Uniósł głowę z jej pomocą i już prawie siedział. Mięśnie brzucha dość pracowały żeby utrzymać go w takiej pozycji. - Podaj i odwróć się, proszę. - Dodał wręcz płaczącym głosem. Za nic nie mogła go zobaczyć, nigdy!

Zdziwiła się jego prośbą, ale podała mu całą butelkę. Serio miała go teraz za alkoholika. - To się leczy wiesz -mruknęła i zostawiła go samego. Podeszła do okna/drzwi i zatopiła się we własnych myślach. Starała się nie zwracać uwagi na odgłosy jakie wydawał pijąc.

Wypił wszystko najszybciej jak mógł i odrzucil butelkę. Jego twarz zmieniła się całkowicie, mogłaby pzerazić dziewczynę, a tego mu nie trzeba było. Krzyknął zadowolony i odrzucił butelkę gdzieś za kanapę. Jednak czegoś nie poczuł. Jego oczy... Nadal czuł się, bezradnie? Wiedział że moc nie wróciła. Był już w pełni silny, ale nie umiał użyć daru. Usiadł już spokojnie na sofie i nabrał powietrza w płuca. - Możesz wrócić. - Powiedział cicho, ale usłyszała.

Odwróciła się i popatrzyła na niego. Naprawdę wyglądał o wiele lepiej. -Ile to miało procent?? -zaśmiała się a jej śmiech odbił się echem po pustym pokoju. -Więc skoro już Ci lepiej,pójdę sobie - ale mimo nadal stała w tym samym miejscu, patrząc na chłopaka z lekkim uśmiechem.

"Pójdę sobie" i stoi? O co chodzi...? - Nie wiem, chyba dużo. - Odpowiedział. Był teraz niesamowicie załamany, z powodu utraty daru, wręcz za chwilę może się rozpłakać. - Możesz zostać. - Powiedział tylko przenosząc wzrok na nią. Próbował, próbował, ale nic. Działanie się czuje, ale on nic nie poczuł. Zrezygnowany spuścił głowę.

- Nie,nie skoro nie umierasz wracam do domu -ruszyła się wreszcie z miejsca bo sama zdała sobie sprawę że to głupio wygląda. Chwyciła swoje rzeczy i ruszyła do drzwi. Odwróciła się jeszcze i popatrzyła na niego lekko się rumieniąc. - Ale jeśli pozwolisz, to jutro zadzwonię i spytam jak się czujesz Kevin.

Znalazł się przy niej w sekundę. Cholernie dziwnie to wyglądało. - Nie idź. - Starał się dalej jak mógł ale nic... Był ciekaw kiedy to przejdzie, będzie musiał poczytać trochę. W oczach miał taką bezradność jak jeszcze nigdy. Potrzebował kogoś, a człowiek wydawał się być dobrą rzeczą. Tak, ech, no rzeczą. Kevin? Zadzwoni? Ah no tak, fałszywy numer i imię. Przygryzł wargę.

Ze zdumienia zamrugała oczami - Jak tak szybko? -pokręciła lekko głową. Chyba się mocno uderzyła w głowę skoro ma już takie zwidy. Patrzyła na niego bez zdradzania żadnych emocji. Zostać czy iść?? Potrzebował ją aby wyssać z niej krew zapewne ale tego nie wiedziała więc kiwnęła głową że się zgadza. - Ale rano znikam, z samego rana -dodała i rozpięła kurtkę.

Odskoczył trochę zdając sobie sprawę, że posuwa się zbyt daleko. - Mhm. - Uśmiechnął się lekko, nie żeby mu się coś odwidziało, ale jak wiadomo dobrze grał. Wolał zignorować jej pytanie, niech nie dopytuje, bo może być nieprzyjemnie. Nie może zniknąć z rana! Wyda się wtedy gdzie mieszkam, kto wie komu przypadkiem lub celowo powie... Pomógł zdjąć jej kurtkę.

Ale zniknie - Dziękuje - mruknęła i odwiesiła kurtkę na wieszak - W takim razie musimy coś zjeść. Nadal czuje się pusta - uśmiechnęła się i poklepała po brzuchu - Na pewno masz coś dobrego do jedzenia. Wyminęła go i rozejrzała się - Do kuchni to którędy?? Nie zwracała już uwagi na jego dziwne zachowanie chociaż się trochę tego bała. No ale są ludzie i psychopaci. Teraz poznała tego drugiego.

Mam same psychopatyckie postacie xd. Nie zniknie, on umie zamknąć dom. Zjeść?! Cudownie, wpadł na całego. Dom stwarzał pozory, była lodówka, ale w środku? Same butelki z różnorodnymi alkoholami, lepiej żeby ich nie widziała. Złapał się za tył głowy. - Ee... Chyba nic nie mam. To znaczy na pewno. - Wypowiedział ostrożnie. Do głowy wpadło mu wspaniałe wytłumaczenie. - Ostatnio ciągle jestem w biegu i jem w restauracjach i knajpach! - Niemal wykrzyknął tak zadowolony z tego jak wybrnął.

Popatrzyła na niego jeszcze bardziej przestraszonym wzrokiem - Okej - przełknęła ślinę i odwróciła się do niego plecami. Musiała przewrócić oczami tak aby nie widział. Zaskakiwał ją coraz bardziej. Serio coś było z nim nie tak. Przeraziła się i uznała że może podjęła zbyt pochopną decyzję zostając sama na sam w nocy z kimś kogo nie zna. - Ale nie prześpie się z Tobą - odwróciła i popatrzyła na niego poważnie. Bo przecież czy nie o to mu chodziło??

Jęknął cicho. Nie? Dlaczego? ;<. Oczy mu się 'popsuły' ale ma jeszcze naturalny urok, który musi teraz wykorzystać. To wampir, ma nie tylko chęć na krew ale także musi zaspokajać potrzeby fizyczne. Złapał ją delikatnie za rękę i popatrzał w oczy. Nie czarowały, jak zwykle, ale w końcu były niesamowite. - Nie musisz się mnie bać.

Uniosła brew i wyszarpała się z jego uścisku - Jak na kogoś kto co dopiero miał wypadek wyglądasz bardzo zdrowo - chciała żeby jej głos zabrzmiał zwyczajnie ale kto się nie zaczyna bac jak ktoś Ci mówi że własnie masz się nie bać. Zerknęła na niego kątem oka. - Chyba nie powinnam zostawać. Poradzisz sobie beze mnie

Boże, to chore. On tak nie da rady funkcjonować. KTOŚ MU SIĘ OPIERA. Zaśmiał się wesoło. - Mam dwie sypialnie. Spokojnie. - Spoważniał natychmiastowo. On wydawał się nieźle jebnięty, dla kogoś kto nie wiedział o wampirach. - Mogę zasłabnąć, jestem dalej słaby. - Mruknął żałośnie.

Popatrzyła na niego krytycznie - Nie ściemniaj -warknęła ostro - Ale mam zasady. Nie łamię obietnic i danego słowo, a skoro obiecałam że zostanę to zostanę. Tylko na dzisiaj - usiadła na kanapie podnosząc spod tyłka kieliszek w którym podała mu "wino" . Podsunęła go sobie pod nos i o mało co nie zwymiotowała - Jezu jak to śmierdzi. Ile lat miało to wino?? Czym prędzej odstawiła kieliszek jak najdalej od siebie/