Kuchnia

Eee nie wziął jej telefonu bo chyba by czuła że wyciąga coś jej z biodrówek. -Porywacz?? -prychnęła -Mam jeszcze kilka innych określeń na Ciebie i żadne nie jest miłe. -usiadła na blacie i patrzyła jak wyciąga zakupy. gdyby chociaż się lubili wspólne gotowanie było by przyjemnością - Kobiety gotują - ironicznie naśladowała jego głos - Postaraj się żebym chociaż tu została z własnej a nie przymuszonej woli.

To wampir, nie zapominaj. - Porywacz brzmi fajnie. - Powiedział podrzucając pomidora. Zastanowił się chwilę. - Tak... nieprzyjaźnie. - Przekrzywił głowę i rozszerzył źrenice. To jeszcze umiał, mimo że nie działało tak jak zawsze. - Spokojnie, jeszcze się zdziwisz jaki potrafię być. - Na wszystko znajdował odpowiedź, przeważnie. Nawet teraz. - Nie chcę cię otruć. - Mruknął upuszczając koperek.

- Już mi wszystko jedno jak chcesz to truj -zeskoczyła z blatu i stanęła koło niego.Wzięła do ręki sałatę i zaczęła ją rwać na mniejsze kawałki. - Gdzie masz jakąś miskę??? -nie chciała mu grzebać w szafkach. - Mogę na Ciebie donieść przecież - mruknęła i zabrała kawałek pomidorka który zdążył pokroić - Pycha

- Masz, pokrój resztę. - Powiedział i poszedł do jakiejś szafki. - Wyjął miskę i położył obok niej. - Ah, no i czuj się jak w domu. - Dodał ironicznie. Wiedział że i tak tak nie będzie mimo, że chciałby tego. - Donieść? Jak? - Zapytał zaciekawiony. - I co byś doniosła, hm? - Dla niepoznaki wziął do ust trochę sałaty i przełknął szybko. Kolejny kawałek niepotrzebnego nie do strawienia pożywienia. - Mhm.

Zajęła więc jego miejsce i dokończyła sałatę i wzięła się za krojenie reszty warzyw- Donieść poprostu. Powiedzieć komuś że przetrzymywałeś mnie wbrew mojej woli -mruknęła i skupiła się na pracy - A może nawet już to zrobiłam -uśmiechnęła się lekko. Już wczoraj powiadomiła rodziców gdzie jest -Cholera -mruknęła nagle. Zagapiła się i zamiast ogórka ukroiła sobie palec. Od razu rzuciła się do zlewu aby wsadzić dłoń pod zimną wodę.

Zbladł, a potem raz jeszcze. Doniosła? Wziął głęboki oddech i już miał napisać coś z jej telefonu gdy wyczuł to. Jego twarz nabrała przerażającej formy, ale on już nie umiał się powstrzymać. Krwawiła zbyt mocno, zapach rozniósł się zbyt szybko. Krzyknął przeraźliwie głośno i zaczął zmierzać w jej kierunku. Nie dopadł jej jeszcze, tak dla podsycenia atmosfery.

Haha. Na początku nie zauważyła jego przemiany za bardzo skupiła się na zatamowaniu krwawienia. Dopiero widząc w oknie odbicie jego postaci za sobą. Powoli się odwróciła. Przeraził ją widok. Krzyknęła i odpychając go rzuciła się do ucieczki.

Chciał, tak cholernie chciał żeby uciekła. Ale i tak nie miała jak, wszystko było pozamykane. Dopadł ją jeszcze zanim wyszli z kuchni. Dorwał jej palec, ale krew płynęła tamtędy bardzo słabo, więc wgryzł się w jej szyję. Oprzytomniał po kilku sekundach i oderwał się od niej. Mimo, że ubyło jej trochę krwi, nadal stała, z tego co widział. Jego twarz zaczynała nabierać normalnego wyrazu. Wytarł tylko dłonią usta i z przerażeniem spojrzał dokoła siebie.

Bała się tak bardzo się bała kiedy się na nią rzucił. Jego twarz, jego zachowanie to było coś okropnego. A kiedy wgryzł się w jej szyje już wiedziała kim on jest. Przed oczami przeleciały jej sytuację z ostatnich dni. Dziury które miała do tej pory zaczęły się wypełniać. Teraz już wiedziała co się stało na cmentarzu i na plaży. Chciała go zabić,powiedzieć parę słów ale traciła siły. Dotknęła dłonią szyji czując pod palcami ciepłą, mokrą cieć. Swoją własną krew. Osunęła się na niego.

Złapał ją szybko i położył na blacie, który był dość niski. Lepiej działać szybko. Zatamował jej ranę, całe szczęście umiał się powstrzymać. Musiał w końcu załatwić jeszcze sprawę z tym kim ona powiedziała. Zostawił ją więc na tym stole, ale już opatrzoną i prędko sprawdził jej skrzynkę odbiorczą i nadawczą. Cholera, napisała gdzie jest! Czym prędzej wysłał na tamten numer wiadomość, że poznała fantastycznego chłopaka, który 'porwał' ją na wycieczkę, na jakiś czas. Zadowolony z siebie wrzucił telefon do kieszeni i zaczął obserwować dziewczynę.

Minęła dłuższa chwila zanim się ocknęła. Z trudem uniosła się żeby chociaż usiąść. Widząc to coś koło siebie zerwała się przerażona - Zostaw mnie - krzyknęła i rzuciła w niego pierwszą rzeczą która wpadła jej w ręce. Ups to był nóż. - Co mi zrobiłeś?? -złapał się za szyje gdzie miała opatrunek. Drzwi były zamknięte więc znowu nie mogła się stąd wydostać. Osuneła się na podłogę i płakała cicho.

Usiadł obok niej. Czas na troskliwego Setha. - Skaleczyłaś się, nie umiałem... - Po co to mówić, dobrze wiedziała. - Nie zrobiłbym tego... nie płacz. - Bełkotał tylko. O mało by nie zaczął na nią krzyczeć ale panował nad emocjami choć trochę. Dotknął delikatnie jej szyi, opatrunku. - To nie miało tak być... - Mruknął i spojrzał w jej oczy.

Odwróciła głowę. Nie chciała żeby na nią patrzył,dotykał mówił do niej. - Nienawidzę Cię -krzyknęła w jego stronę - I nie kłam żebyś tego nie zrobił. Każdy z was jest taki sam. Zabijacie ludzi dla krwi. -odepchnęła go od siebie i wyszła z kuchni.Zamknęła się w sypialni w której spała.

Przyszedł tutaj naładowany jak nigdy. Uderzył w stół z taką siłą że pośrodku utworzyła się szczelina. Wbił w nią z całej siły nóż i stół rozjechał się na 2 części. Usiadł w końcu na ziemi by ochłonąć. Ale nie umiał, w cholere nie umiał nawet spokojnie oddychać.

A Callie zrobiła się głodna, chyba coś jeszcze zostało z jego zapasów. Tanecznym krokiem nucąc sobie jakąś skoczną melodię weszła do kuchni. Zamilkła widząc połamany stół . Zrobiła krok przez resztki desek i odtworzyła sobie lodówkę - Na co dziś mamy ochote panno Fox -zapytała samą siebie

Spojrzał tylko z pogardą na jej plecy. Zagryzał zęby żeby jeszcze czegoś nie powiedzieć. Z wściekłości pociekły mu łzy, ale z wściekłości a nie z rozpaczy czy coś.

To tak można płakać?? Pierwsze słyszę. Nucąc sobie nadal coś pod nosem wyjęła parę rzeczy z lodówki i odwróciła się żeby postawić jej na stolę, no ale wiadomo co się stało z nim -Musiałeś go niszczyć? -postawiła wszystko na szafce i zajęła się przygotowaniem posiłku

Ja tak często ryczę xd. - A może musiałem?! - warknął nieprzyjaźnie. - Nie musisz sobie gotować tutaj, jest dużo innych stołów w domu. - Dodał, ale nie odwrócił twarzy w jej stronę nawet na sekundę.

- Nie będę latać z garnkami w tą i z powrotem dla Twojego widzi mi się - pomyslała że może znowu się skaleczy i tym go ruszy, ale jak na razie miała za duży niedostatek krwi w organizmie więc porzuciła ten plan - Zjesz ze mną??? Urządzimy sobie romantyczną kolację przy świecach -spytała nagle odwracając się w jego stronę.

- Zjesz romantyczną kolację ze znienawidzonym wampirem, którego dręczysz swoim zachowaniem? Ah przepraszam, nie zaznaczyłaś ironii wystarczająco żebym usłyszał. - Odparł skwaszony, nadal nie podnosząc wzroku.

-Tam nie miało być ironii no ale mogłeś po prostu powiedzieć nie dziękuje zamiast znowu się nakręcać -wzięła wszystko co naszykowała -Przepraszam - mruknęła aby móc przejść bo stał jej na drodze do kuchenki

Przesunął się nieznacznie. - Nie wierzę. - Powiedział spokojnie. - Nie wierzę że mówiłaś bez ironii, nie po tym. - dodał tłumacząco.

Przecisnęła się więc starając się w ogóle nie dotykać - Trudno - wzruszyła ramionami i zabrała się do gotowania -Dręcz się więc dalej to Ci wychodzi najlepiej.No może poza całowaniem -mruknęła cicho.

Zignorował jej wypowiedź. Za bardzo zdenerwowało go jej poprzednie zachowanie, żeby tak teraz odpuścić. Jej niezrozumienie i cała reszta.