Stary las

No więc aby nie siedzieć w domu, bo to jednak było dręczące, przyszedł tutaj. Zero światła, mógł sobie tu spokojnie siedzieć w ciemnym, bardzo ciemnym miejscu. Jak jakiś człowiek przyjdzie, no to jego strata. Obliczył w myślach z której strony jest słońce i tylko na wszelki wypadek usiadł tam gdzie drzewa najgęściej zasłaniały. I dokańczał te wino.

A to był piękny słoneczny dzień, czuło się powracającą wiosnę. Callie zaopatrzona w ciemne okulary haha przyszła tu odwiedzić grób rodzinny. Miała przyjść tu jak zwykle z rodzicami, ale Ci pracowali. Położyła kwiatki i zapaliła znicz na grobie. Parę minut stała w milczeniu przyglądając się nagrobkowi po czym odłożyła torbę na bok i usiadła opierając się plecami o jakiś krzyż.

Usłyszał jakieś kroki. No tak, oczywiście że musiał tu ktoś się przywlec. Nie chcąc zwracać na siebie większej uwagi bezszelestnie schowany za drzewem wyjrzał kto się kryje przy nagrobkach. - Ty. - szepnął cicho i ze złości butelka z wina pękła mu w dłoni i posypała się w drobny mak. Nie odzywał się bo nie chciał żeby go zauważyła, znów starał się poznać poprzez obserwację. Co on ma począć z tą dziewczyną? Sama włazi mu pod zęby.

Biedna. gdyby tylko wiedziała że zaraz zostanie przekąską xp Oparła głowę o zimną taflę i zamknęła oczy. Nigdy nie bała się cmentarzy, ba nawet uważała że to święte miejsce i nic złego jej tu nie może spotkać. Duchy jej przodków miały ją tu ochraniać. Usłyszała brzdęk szkła ale nie otworzyła oczu. To pewnie komuś zbił się wazon na kwiaty ,albo coś.Nie sądziła że jest tu sama, iini ludzie też odwiedzają rodzinne groby co sobota.

/widzę jakąś aluzję w podpisie twoim do mnie xd/
Obserwował ją zaciekle, w pewnym momencie aż sam siebie przeraził, że ona może zwrócić uwagę na palący wzrok z jednej strony. Co ona ma na oczach? - Ciemne okulary?! W zimę? - Powiedział do siebie, bardzo cicho. - No zajebisty pomysł. - Wymruczał i zauważył że na rękach nie ma już śladu zadrapań szkła ani niczego. Żałował że nie wziął drugiej butelki.

//nie aluzja miała być w innym ale to później jak nastąpi c.d xp/
To nie był pomysł który miał ją chronić przed jego oczami. Przecież nie pamiętała go, a okulary włożyła bo strasznie świeciło dziś słońce jakby nie zauważył.A nie zauważył bo musi unikać słońca.Jak to dobrze znać jego słabe punkty. Przez chwilę jeszcze siedziała bez ruchu,potem sięgnęła po torebkę i wyciągnęła z niej książkę którą pochłaniała od rana " Z wampirami od wieków" xp. Otworzyła na stronię w której skończyła i zatopiła się w lekturze.

/strach się bać xd./
Dopiero teraz do niego dotarło jak słoneczny jest dzień, bo próbował przeczytać tytuł książki, którą ona czytała, ale światło padało na okładkę tak, że nie dał rady. Jednak po chwili gdy przewracała stronę światło nie trafiło na litery i mógł odczytać spokojnie. Z wampirami od wieków. Mogę jej to odtworzyć na żywo. Aż sam się roześmiał ze swoich myśli.

//ha i kto tu ma się kogo bać no ale ten chyba tez może pasować//
Usłyszała jego bezczelny śmiech więc zatrzasnęła książkę i niespokojnie rozejrzała się po cmentarzu. Nikt normalny nie śmieje się w takim miejscu. Wstała i stanęła w pełnym słońcu. Chciała się trochę rozgrzać w jego promieniach. Nie działo się nic niepokojącego więc wróciła na miejsce i sięgnęła po ksiązke.

On w porę się opanował i wtopił w drzewo, nie dosłownie oczywiście, ale schował się w bardziej porośniętym miejscu. Musiał przemyśleć co by z nią robić, bo jakoś nie chciał jej od razu gryźć. Chociaż mógł to zrobić, ale był najedzony. Nie przemieni jej też w wampira bo nie chciał stawiać jej na równi z sobą. Dla niego żaden człowiek nie był wart bycia wampirem.

/tak patrze na avy i myśle kto od kogo pożyczył kurtkę jeansową bo torchę to tak wygląda xpp/
Ona ma wielkie szczęście że spotyka go jak jest najedzony. A co do ugryzienia to się jeszcze zobaczy. Zerknęła na słońce a potem na zegarek. Czas wracać do miasta i do domu. Wsunęła książkę do torby i podniosła się. Przez chwilę patrzyła jeszcze na nagrobek a potem ruszyła powoli do głównej bramy.

/w sensie że mają podobne? xd no ba że Seth zabrał jej xd/
Szybkim zgrabnym ruchem znalazł się przy bramie, schowany pod gęstwiną drzew. Całe szczęście że cmentarz był zarośnięty i stary, to w sumie jedyne miejsce gdzie może chodzić w dzień. Odchrząknął głośno. Nie chciał żeby sobie poszła, ale dalej nie wiedział co z nią w końcu zrobić.

//a to juz wiadomo czemu callie nie może jej nigdzie znaleźć xp//
Nie chciał??? A rano coś wspominał że nie lubi jak ludzie gadają. Słysząc chrząknięcie przystanęła i rozejrzała się. Przy bramie wśród zarośli dostrzegła męską postać. Wiedziała że skąd ją zna ale nie mogła sobie przypomnieć skąd. W głowie miała czarną dziurę. Chciała zsunąć okulary i się jej przyjrzeć ale jakaś siła ją przed tym powstrzymała. Patrzyła więc na niego przez ciemne szkła.

Uśmiechnął się nieprzyjemnie. - Nie zadzwoniłaś. - mruknął. Może jej przypomnieć wszystko, w końcu zaraz znów oczaruje ją swoimi oczami. - Chodź. - Powiedział. - Ładna jesteś, chciałbym cię poznać. - Odparł beznamiętnie i skinął głową. Przypomniało mu się o okularach, więc narazie nie ryzykował stwierdzeniami iście wampirzymi.

Na razie nie ruszyła się z miejsca. Nawet jego urok osobisty nie podziałał. Znowu poczuła to samo co wczoraj, to że on nie jest "normalny" Stała jak sparaliżowana i gapiła się na niego. Nie zadzwoniłaś To do niego miała zadzwonić??Stąd miała te dziwne głosy w głowie. - Nie chce mieć z Tobą nic do czynienia. Więc odjedź i zostaw mnie w spokoju -krzykneła i ruszyła przed siebie

Złapał ją szybko za ramię. - Owszem, chcesz. - Powiedział trzymając ją mocno i szybkim ruchem zdjął jej okulary przeszywając wzrokiem. - Nie chcesz spokoju. - Oświadczył pewnie. Naprawdę, wkrótce znudzi mu się to że wszyscy mu ulegają, ale póki co cieszył się jak idiota, że może wykorzystywać wszystkich.

Patrzyła na niego pusty wzrokiem. Znowu traciła swoje "ja". Była pod jego wpływem więc zgadzała się na wszystko. Przytaknęła tylko. Jego uścisk znowu ją bolał ale nie zareagowała. Kolejny jego ślad na jej ciele. Jeszcze kilka takich spotkań a będą mówić że ją biją w domu.

Patologia, błękitna linia itp. xd. Przyciągnął ją bliżej do siebie by zacząć tą grę. Przekrzywił głowę i zbliżył się do jej skroni. - Nie boisz się, prawda? Jesteś zachwycona. - szepnął jej do ucha. Okulary odrzucił gdzieś do tyłu, pewnie się potłukły. Odgarnął jej włosy za ramiona. - Powiedz że jesteś. - Rzucił szybkie spojrzenie, które jednak zwykle wystarczało, dla takich "drobnych" próśb.

Bo zupa była za słona xp
-Jestem- odparła automatycznie. Jednak to nie był jej prawdziwy głos. To nie była ona. Gdzieś tam głęboko jej "ja" próbowało się zbuntować ,ale jego moc była na nią za silna. Gdyby była sobą była by agresywna i nie miła ,ale teraz to wszystko zależało od niego. Mógł z nią zrobić co chce.-Nie nie boje się .

Zaśmiał się złowieszczo. Dotknął jej policzka swoim i poczuł jak drgnęła od zimna jego ciała. - Co taka ładna młoda dziewczyna, robi sama w ciemnym lesie? Ze mną? - Zapytał z udawaną troską. Chwycił jej oba nadgarstki mocno i nadal nie oderwał się od jej twarzy.

Chciała się odsunąć, ale nie mogła zimno bijące od jego ciała przeszywało ją. Syknęła z bólu kiedy znowu ją mocno złapał. Czy on nie jest nigdy delikatny?? -Ty mi powiedz co tu robię. Z Tobą?? - nie mogła mu powiedzieć co tu robi naprawdę. Bo przecież i tak wolałby inną odpowiedź.

- Otóż to. Czekasz na to co za chwilę zrobię. Czekałaś na to od zawsze. - Odpowiedział bez wahania. Nie jest delikatny, dlaczego miałby być? Zjechał po jej twarzy aż do szyi i delikatnie musnął ją lodowatymi wargami.

Wzdrygnęła się chciała uciec przed jego zimnymi wargami ale nie mogła ruszyć się z miejsca. Nogi miała jak z kamienia. W tej sytuacji miała silną wolę, większą niż on. Nie pozwoliła by ktoś się do niej dobierał bez jej zgody. Zebrała się w sobie i odsunęła głowę w drugą stronę. Z jej gardła wydobył się cichy jęk - Nie, nie chcę !

Oderwał się szybko i spojrzał na nią podejrzliwie. - Owszem, chcesz. - Warknął tylko, już nie chciało mu się dłużej z nią męczyć. Wydał z siebie przerażający krzyk i wgryzł się w jej szyję. Nie dopuścił, by ani krztyna jadu weszła do jej krwiobiegu, w końcu już ma w tym wprawę. Miała taką dobrą krew, czystą, słodką. Odrywając się po chwili stwierdził że straciła przytomność, więc wziął ją do swojego domu.

Położył ją na ziemi i przysypał trochę ziemią, żeby zainscenizować, że ją tu znalazł. Miło, nie? xd Zaczął ją lekko klepać po policzku. - Hej, dziewczyno. Żyjesz? - wołał cichutko. Zaraz powinna się obudzić. Westchnął zadowolony z siebie, jak zwykle. Przez całe życie był tak cholernym egoistą że teraz nawet nie wiedział co to jest ból, czułość. Dlatego przypadkiem uderzył ją w policzek mocniej. - Kurwa, sorry. - Przeprosił nieprzytomną jeszcze dziewczynę. Czas się opanować, Seth.