Ayana Evans

Imię: Ayana Rosalie
Nazwisko: Evans
Data urodzenia: 19. października 1960r.
Wiek udawany: 19 lat
Skąd pochodzi: Wielka Brytania, Londyn
Zdolność: pirokineza (potrafi wzniecić ogień za pomocą siły woli, lecz nie zawsze się to udaje, poza tym jeszcze nie opanowała panowania nad płomieniami, ogień nie jest na tyle duży, żeby np. od razu kogoś spalić, ale wystarczy żeby zapalić łatwopalny przedmiot, dzięki czemu ma jakąś przewagę nad innymi, szczególnie wampirami)
Cechy Charakteru: Ciężko ją rozszyfrować. Czasem miła, przyjacielska, dobrze nastawiona do świata, a czasem pokazuje swoją prawdziwą twarz. Tak naprawdę wredna, chamska, arogancka i ironiczna, ale potrafi dobrze się maskować. Ostrożna i nieufna, nie zdradza nic o sobie byle komu. Potrafi być naprawdę niemiła dla niektórych. Poza tym na pewno nie jest typową kobietą, może właśnie przez to, że jest wampirem? Jest twarda, nigdy się nad sobą nie rozczula, nie pozwala sobie na to, nigdy nie pokazuje, że w pewnych chwilach naprawdę się boi. Może i wygląda dość niewinnie, ale ma wiele istnień na sumieniu. Nie zawsze ma ochotę walczyć, ale kiedy ktoś ją sprowokuje bez problemu pokaże, co potrafi. Jeżeli pozna kogoś i zaprzyjaźni się, będzie najlepszym przyjacielem, jakiego można sobie wymarzyć, jeżeli natomiast kogoś znienawidzi, lepiej żeby zniknął jej szybko z oczu. Bardzo ważna jest dla niej wolność i niezależność, dlatego właśnie jest samotnikiem.
Zainteresowania: Aya interesuje się walkami wręcz, trenuje od dawna szermierkę, bardzo dobrze włada sztyletem. Bardzo skupia się na swojej kondycji, dlatego też ćwiczy przeróżne techniki walki, mimo tego, że jej ciało nie zmienia się od wielu lat biega i ćwiczy, żeby móc w każdej sytuacji dać z siebie wszystko. Oprócz tego oczywiście ma jakieś spokojniejsze zajęcia, nie związane z walką- często czyta, słucha muzyki. Natomiast nie przepada za kinem i sztuką, wręcz tego nie znosi.
Znaki szczególne: niewielki tatuaż, którego właściwie prawie nikt nie widział
Klan do jakiego należy: Klan Samotników, choć jeżeli miałaby się opowiedzieć po którejś stronie, bliżej jej do Sabatu
Rodowód: Nie ma nic wspólnego z żadną wampirzą rodziną, nie licząc tego, że przemienił ją krwiopijca, który mógł być w takowego rodu (ale o nim nic nie wie, więc nie wiadomo w zasadzie kto zrobił z niej wampira)
Biografia: Urodziła się w Londynie w 1660r., córka Marka Evansa i Emily Prescott. Ma starszego brata, Vincenta. Jeśli chodzi o jej imię, to rodzice chcieli żeby nazywała się jakoś wyjątkowo, żeby nie była kolejną Kate czy Sophie, ale Ayana nie znosi tego imienia, toleruje jedynie skrót Aya i tak właśnie każe do siebie mówić.
Miała szczęśliwe i normalne dzieciństwo do 1967r., kiedy to jej rodzice zginęli w wypadku. Rodzeństwo Evansów zostało zupełnie samo. Nie mieli żadnej bliższej rodziny; mimo tego, że wszyscy kiwali nad nimi głowami z politowaniem, nikt ich nie przygarnął, nikt nie pomógł. Trafili do sierocińca, na szczęście razem. Ayanna nie znosiła tego miejsca, zawsze źle jej się kojarzyło, jedyną nadzieję dawał jej brat, który kiedy chodzili do szkoły obiecywał, że kiedy tylko będzie pełnoletni, wyrwie się z domu dziecka i weźmie stamtąd swoją siostrę. Dziewczyna kiedy miała 16 lat, wplątała się w złe towarzystwo, zaczęła uciekać, pić i palić oraz ćpać, żeby tylko oderwać się od złej rzeczywistości. W końcu brat ją jakoś z tego wyciągnął. Kiedy tylko Vincent zaczął być pełnoletni, wyciągnął Ayę z sierocińca i zamieszkali razem w Dartford, niedaleko Londynu.
Było wspaniale, oboje pracowali i żyło im się dobrze, do czasu pewnej imprezy. Aya włóczyła się późno po ulicach Londynu, przypadkiem znalazła się w jakiejś ciemnej alejce... i spotkała tam- jak się później dowiedziała- wampira. Do końca życia chyba nie zapomni jego twarzy. Chciał ją zabić, tylko po to, żeby wypić jej krew, ale postanowił zrobić inaczej. Warto wspomnieć, że Aya urzekła go tym, że w ogóle się nie broniła, nie prosiła o to, żeby zostawił ją w spokoju i oszczędził ją. Ta dziewczyna po prostu nie bała się śmierci, tyle razy jej umykała, że wtedy już jej na tym nie zależało. Zamiast tego, wampir zaprowadził ją do jakiejś pustej kamienicy. Nie tłumacząc dziewczynie zupełnie nic pił jej krew i dawał jej swoją do wypicia. Chciał, żeby była wampirem. Aya nic z tego nie rozumiała, nie wiedziała kim jest i po co to robi. Jeśli chodzi o wydarzenia z tamtej nocy, ma zupełną pustkę w głowie. Obudziła się rano, w jej torebce była tylko karteczka z pięknie wykaligrafowanymi słowami „uważaj na słońce”. Nie wychodziła przez cały dzień, z przerażeniem za to obserwowała zmiany w swoim ciele. Skóra była bledsza, zamiast dwóch zębów miała dwa kły. Nie mogła w to uwierzyć, a jednak przypominała baśniowego stwora, jakim był krwiopijca. Owy wampir, jej stwórca, zupełnie ją porzucił, choć go szukała, już więcej go nie spotkała. Znalazła natomiast… wilkołaka. Tak, wilkołaka, który nie bał się, że za gadanie z inną rasą poniesie jakąkolwiek karę. To właśnie on wytłumaczył jej wszystko, dlatego Aya od zawsze trochę inaczej patrzyła na wilkołaki- nie jak na zupełnych odmieńców i wrogów, lecz na dość przyjazne istoty, z którymi można żyć w zgodzie, którzy pomogli jej, kiedy jej bracia i siostry zupełnie się nią nie zainteresowali. Po roku wróciła do Dartford i okazało się, że Vincent nadal tam mieszka, ale wcale nie wiedzie mu się najlepiej, jest samotny i zupełnie opuszczony. Ayana wahała się tylko przez chwilę. Wytłumaczyła mu wszystko, przekazała całą wiedzę o wszystkich nie-ludziach i zapytała, czy zechciałby do niej dołączyć. Tak właśnie przemieniła swojego brata. Po tym wszystkim wiele podróżowała, czasami z Vincentem, czasami chodziła własnymi ścieżkami, właściwie nigdy nie mogła nigdzie znaleźć miejsca dla siebie. Teraz przywiało ją właśnie tutaj, sama Aya nie wie, na ile tu zostanie.

więc akcept i miłej gry