Sypialnia Callie

Więc znowu przyśpieszymy czas i pewnie przyjechali, Seth poznał rodziców i przypadł im do gustu. Nawet wypił z nimi herbatkę bo ciasta nie chciał zjeść i przyszedł sobie teraz z Callie do jej sypialni aby mogła spakować swoje rzeczy.
- Nie wiem co mi będzie potrzebne -wyjęła z szafy walizkę i położyła ją na łóżku - Pewnie coś ciepłego -mruknęła ziewając.

Usiadł na łóżku rozglądając się po pokoju. - Jak tu ekhm... jasno. - W jego "mrocznych zakamarkach" nie było tak nigdy. To robiło nawet niezłe wrażenie. - Zależy na ile chcesz się wprowadzić. - Stwierdził. - Ale coś ciepłego Ci się przyda. I długie rękawy, bo tam mnóstwo komarów w lato. Taka nasza konkurencja. - Zaśmiał się cicho i dalej obserwował pokoik.

-Jasno?? -dopiero teraz popatrzyła na swój pokój w innym świetle. Podeszła do szafy i wyjęła z niej swoje ulubione ciuchy. Nie musi brać niczego ładnego aby zrobić na nim wrażenie,bo chyba już jej zrobiła. -Na ile?? A na ile chcesz?? -zamknęła laptopa i wrzuciła go do torby razem z kilkoma książkami i potrzebnymi drobiazgami.

Uniósł ręce w broniącym się geście. - Mnie nie pytaj. Zostajesz na ile chcesz. - Uśmiechnął się i wstał z łóżka. Cicho podszedł do niej w normalnym tempie i objął od tyłu w pasie. - W każdym razie możesz tu wrócić jak czegoś zapomnisz. Będziemy tylko 10km stąd. - Cmoknął ją delikatnie w policzek.

Uśmiechnęła się ale nie przestała się pakować- Wiem, wiem i tak biorę teraz tylko najpotrzebniejsze rzeczy -popatrzyła na coraz większy stos rzeczy - Dasz radę to pomieścić?? -wysunęła się z jego objęc całując go delikatnie i poszła do łazienki po kosmetyki. Zostawiła otwarte drzwi żeby mogli rozmawiać dalej- Co sądzisz o moich rodzica?? Przyjeli moją decyzję spokojnie

- Wszystko wejdzie, spokojnie. - Uśmiechnął się kojąco. Dopiero potem spojrzał na stos i nerwowo przełknął ślinę. No, trzeba będzie chyba odkurzyć któryś z tych nieużywanym pokoi. Co ja sądzę o jej rodzicach? Przez chwilę nawet nie narzuciła mu się myśl, czy ich lubi czy nie. Ale on mimo wszystko nadal nie cierpiał ludzi. Callie to był wyjątek, jeden unikat, jej rodzice schodzą na drugi plan. - Wydawali się być mili. - Powiedział zgodnie z prawdą. On też się starał i chyba mu wyszło.

No dobrze się starał skoro pozwolili Callie przenieść się na trochę do niego- Tylko mili?? -wiedziała że to dziwne pytanie, przecież nie zapyta czy ładnie pachną i czy nie chce ich przypadkiem zjeść. Wróciła z łazienki z wielką kosmetyczką -Dobra chyba mam już wszystko - zapięła wszystkie walizki i rozejrzała się po sypialni.

Uśmiechnął się szeroko. - Nie znam ich jeszcze. Jedna herbata nie wystarcza. - Wyjaśnił i podniósł jedną z walizek. Drugą ręką chwycił kolejną. - Gdybym nie był wampirem chyba bym tego nie doniósł. - Zaśmiał się. Torby były ciężkie, jak nic. On ledwo to poczuł, ale jednak trochę się opierały. Teraz będzie tylko musiał udawać przy jej rodzicach że się męczy, choć trochę. Ale może nawet się nie zorientują. - Więc chodźmy. - Skinął na nią, żeby szła przodem.

Niech nie przesadza, był pewnie jeszcze słaby bo walizki nie były takie ciężkie. - Staraj się -mruknęła tylko i ruszyła przodem żeby zejść i pożegnać się z rodzicami. A potem sobie pojechali znowu do niego więc zacznij już tam .